Het maken van een schilderij is voor mij elke keer weer een prachtig avontuur, waarbij vormgeving, compositie, kleur en materiaal elkaar ontmoeten en ik op een gegeven moment als vanzelf grip begin te krijgen op dat wat ontstaat op het doek. Dat is ook het moment waarop het zoeken verandert in passie en het schilderij mij niet meer loslaat tot het helemaal voltooid is. Als het voelt dat het af is kan ik het loslaten en is er weer ruimte voor een nieuw avontuur……
Als kind waren tekenen en schilderen al een grote liefhebberij. Al heel jong werd ik in het atelier van een buurvrouw geboeid door haar tekenkunst en was ik elk vrij moment bij haar te vinden.
Na mijn studie werkte ik als fysiotherapeute. Ik had geen idee dat ik me zou gaan ontwikkelen tot professioneel schilderes en pas veel later in mijn leven ben ik lessen gaan nemen om mijn bedrevenheid in het schilderen te verbeteren en om mijn eigen kunstvorm te gaan ontwikkelen. Techniek is iets wat je kunt leren. Kijk op kunst kun je alleen zelf oefenen. De hobby groeide uit tot een drang naar creatieve uiting die gaandeweg één van mijn levensbehoeften werd.
De enige regel die ik mezelf opleg is liefde voor elk werk dat ik maak. Wanneer ik erachter kan staan met heel mijn hart dan is het goed en af. Werk naar Wils(H)art…En uiteraard hoop ik van harte dat het bij de opdrachtgever of bij een ander die mijn schilderijen ziet gevoelens oproepen zal van welke aard dan ook.
Ik ben altijd op zoek naar verdieping. Mijn inspiratie voor een schilderij haal ik uit het leven, uit een gesprek, uit een tekst, uit een indruk onderweg lopend door de natuur……Het kan van alles zijn. Vaak gebruik ik de werkelijkheid wel als uitgangspunt, waarbij het abstracte niet realistisch wordt weergegeven. Ik houd van symboliek en in mijn schilderijen probeer ik vaak een metafoor te verwerken. Een vergelijking met…of een verzwijging van…
‘Als dingen vaag worden aangeduid, dan wel onverklaarbaar lijken, dan wordt de geest geprikkeld nieuwe ontdekkingen te doen’. Leonardo da Vinci